Thursday, January 03, 2008

ခရီးသြားၾကသူမ်ား

သန္းျမင့္ေအာင္

လူ႔ဘ၀ ျဖစ္တည္ျခင္းမွအစျပဳ၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္စုအားလုံးတုိ႔တြင္ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး တညီတၫြတ္တည္း တူညီေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ ထုိစိတ္ခံစားမႈတုိ႔မွ လြန္ကဲထင္ဟပ္လာေသာ အမွတ္အသားသေကၤတအျဖစ္ အမူအက်င့္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေလသည္။

၎တုိ႔ကား ၀မ္းသာၾကည္ႏူးျခင္းႏွင့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲျခင္း၊ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမႈေၾကာင့္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲ မႈေၾကာင့္ တမ္းတငိုေႂကြးျခင္းတုိ႔ပင္။

တခါတရံတြင္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေၾကာင့္ တမ္းတငုိေႂကြးေနသူတုိ႔၏ ေနာက္ကြယ္မွာပင္ 'စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္း' ႏွင့္ 'ပူပင္ေသာက ဗ်ာပါဒ' ဟူေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားက ရစ္ပတ္တုပ္ေႏွာင္လ်က္ရွိၾကသည္။

ထုိေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားကုိ ေျဖေလွ်ာ့ျဖတ္ေတာက ဖယ္ရွားေပးေနၾကသူတုိ႔သည္ကား . . . . . . ။

+ + + + + + +


' ဘဘ ေဆး႐ုံတက္တုန္းက ေသအံ့ဆဲဆဲ လူမမာအဘြားအုိတစ္ေယာက္နဲ႔ ၀ုိင္းျပဳစုေနၾကတဲ့ သားသမီးေတြကုိ ေတြ႕ရတယ္။ အမယ္အုိကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့လုိ႔ ဆရာ၀န္က အိမ္ျပန္သယ္ၾကဖုိ႔ ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ သားသမီးေတြက အိမ္မွာ ေနရာထုိင္ခင္း ျပန္စီစဥ္ပါရေစဦး။ ၿပီးေတာ့ လာေခၚပါ့မယ္လုိ႔ေျပာၿပီး ထြက္သြားလုိက္ၾကတာ အမယ္အုိသာ ကြယ္လြန္ၿပီး သုံးရက္ေက်ာ္တဲ့အထိ လာမေခၚၾကလုိ႔ ေဆး႐ုံကေန သၿဂႋဳဟ္လုိက္ရတယ္ကြယ္။ သားသမီးေတြက သၿဂႋဳဟ္စရိတ္မတတ္ႏုိင္လုိ႔ ထြက္ေျပးၾကတာပါကလားလုိ႔ သိလုိက္ရေတာ့ ဘဘ ရင္ထဲ မေကာင္းလုိက္တာ . . . '

၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလေႏွာင္းပုိင္းတြင္ ဆရာႀကီး ဦးသုခက က်မကုိ ေျပာျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

' တခ်ိဳ႕ကလည္း သားသမီးေတြကုိ အျပစ္တင္ၾကတာေပါ့ကြယ္။ ကုိယ့္ေမြးသမိခင္ႀကီးကုိ ဒီလုိ လုပ္ပစ္ခဲ့ရပါ့မလားလုိ႔။ ဘဘ ကေတာ့ အျပစ္မတင္ရက္ပါဘူးကြယ္။ ခမ်ာမ်ား ဘယ့္ကေလာက္ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းၿပီး သၿဂႋဳဟ္စရိတ္ကေလးမွ မတတ္ႏုိင္ၾကလုိ႔ ရွိမွာေပါ့ဆုိၿပီး ဒင္းတုိ႔ကေလးေတြေနရာကေန ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္မိတယ္။ ကုိယ့္မေအအေလာင္းေလးေတာင္ ရဲရဲလာမၾကည့္၀ံ့ၾက၊ မသၿဂႋဳဟ္ေပးၾကရတဲ့ သူတုိ႔ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေၾကကြဲေနရွာၾကပါ့မလဲလုိ႔ '

ဘဘဦးသုခ၏ ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာက က်မ၏ ႏွလုံးသားသုိ႔ပါ ကူးစက္ေတာက္ေလာင္ေတာ့သည္။ အကယ္၍သာ ထုိသားသမီး၊ မိသားစုတုိ႔က သၿဂႋဳဟ္စရိတ္ကုိ ေခ်းငွားရွာေဖြ၍ သၿဂႋဳဟ္သည္ထား၊ လုိအပ္သည့္ေငြကုိ လုိအပ္သည့္ အခ်ိန္အတုိင္းအတာအတြင္း ရႏုိင္ပါမည္လား။ သက္မဲ့ခႏၶာအိမ္ဆုိသည္ကား အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေဖာက္ျပန္ေလေတာ့မည္။ လုိအပ္သည့္ ေငြကုိ ေခ်းငွားရွာေဖြ၍ ရသည္ဆုိျပန္ေတာ့ ထုိေငြကုိ ျပန္မဆပ္ႏုိင္မခ်င္း စိတ္ေသာကေရာက္ရမည္၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ျဖစ္ရမည္၊ ေသာကမီး ေတာက္ေလာင္ရမည္။ ထုိဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္ရည္မရွိၾကသူမ်ားႏွင့္ ဘဘ ဦးသုခတုိ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႕လာ ၾကျခင္းသည္ က်မတုိ႔ ၀န္းက်င္အတြက္ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခုကုိ ျဖစ္တည္ေစသည္။

'တျခားဘာသာေတြမွာ နာေရးျဖစ္လာရင္ သၿဂႋဳဟ္မႈကုိ အကူအညီေပးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ရွိၾကတယ္။ ဘဘတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဒါမ်ိဳးမရွိေသးဘူး။ မႏၲေလးမွာေတာ့ ျဗဟၼာစုိရ္အသင္းဆုိၿပီး နာေရးကိစၥေတြ အကူအညီေပးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ေနၿပီ။ ဘဘတုိ႔ ရန္ကုန္မွာလည္း ရွိသင့္တယ္။ တစ္ေန႔ေန႔မွာ တုိ႔မ်ား နာေရးကူညီမႈအသင္းကုိ ဖြဲ႕ၾကရေအာင္။ အဲဒီက်ရင္ အမ်ားအက်ိဳးကုိ ေဆာင္ရြက္လုိတဲ့သူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးလုိလာၿပီ သမီးေရ'

ဘဘဦးသုခသည္ က်မကုိေျပာျပေသာ ထုိစကားစုေတြကုိပဲ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္ ထပ္တလဲလဲႏွင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေျပာေန လိမ့္ဦးမည္ဟု ကၽြန္မ အေသအခ်ာယုံၾကည္သည္။

+ + + + + + +


'လူဆုိတာ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔တဲ့စိတ္နဲ႔ အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံႏုိင္တဲ့စိတ္ကေလးမွ မရွိရင္ အျခားသတၱ၀ါေတြနဲ႔ ဘာမ်ားထူးဦးမွာလဲ' ဟူသည့္ သေဘာတရား စကားစုတစ္ခုကုိ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ႏွင္းယု၏ 'ေမႊး' ၀တၳဳကုိ ဖတ္ျဖစ္သည့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ က်မ စြဲနစ္ခဲ့ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္ကာလမွစတင္၍ 'ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔၍ အမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံသူ' ဟူသည့္ လူတန္းစားတစ္ရပ္ကုိ က်မ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ရွာေဖြေနမိခဲ့သည္မွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျပည့္၀စြာ အဓိပၸာယ္ရွိေနခဲ့ၿပီဟု ဆုိရမည္ထင္သည္။

က်မ၏ စိတ္အာဟာရကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ၾကေသာ ထုိလူနည္းစုထဲတြင္ ျပည္သူအမ်ား ေလးစားအားထားေသာ နာေရးကူညီမႈ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ေပသည္။

' ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ နာေရးကူညီမႈအသင္း ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီကုိ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔မွ စတင္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ၿပီး ပထမဦးဆုံး နာေရးကူညီမႈျပဳျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ျမန္မာ့ပန္းပုပညာရွင္ ဆရာႀကီး ဦးဟန္တင္၏ စ်ာပနကုိ ျမန္မာအႏုပညာရွင္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ဒါ႐ုိက္တာ အကယ္ဒမီ ကုိေက်ာ္သူက နာေရးယာဥ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္၍ ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ '

ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ လူမ်ိဳးဘာသာ မေရြး အခမဲ့ အကူအညီေပးမည္ဟူေသာ အသင္း၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း ဆရာႀကီးဦးဟန္တင္ ကဲ့သုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူ၊ ေငြေၾကးတတ္ႏုိ္င္သူတုိ႔၏ တဖန္ျပန္လည္လွဴဒါန္းေငြမ်ားျဖင့္လည္း ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ့ႏြမ္းပါးသူတုိ႔၏ နာေရးကိစၥမ်ားတြင္ အားျဖည့္သုံးစြဲခြင့္ ရခဲ့သည္။

ဆရာႀကီး ဦးသုခ၏ အိပ္မက္ႏွင့္ မႏၲေလး ျဗဟၼာစုိရ္အသင္းႀကီး၏ လမ္းျပမႈမွ အေကာင္အထည္ေပၚလာေသာ 'ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ နာေရးကူညီမႈအသင္း' ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီတြင္ လူတန္းစားမ်ိဳးစုံ ပါ၀င္သည္။ ႏုိင္ငံေက်ာ္ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၊ မဂၢဇင္းထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ ကုန္သည္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ လက္လုပ္လက္စားမ်ား၊ စသည့္ လူတန္းစား အမ်ိဳးအမည္ မညီမွ်ၾကေသာ္လည္း တခဲနက္ညီၫြတ္ျခင္းကား 'ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔' သည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အဓိကလုိအပ္ခ်က္သည္ကား ထုိ 'တန္ဖုိး' သာျဖစ္ေပသည္။

+ + + + + + +


မိမိကုိယ္တုိင္ ဒဏ္ရာမရဖူးပါဘဲႏွင့္ သူတစ္ပါး၏ အမာရြတ္ကုိ စုတ္သပ္ရေကာင္းမွန္းသိေသာ ႏွလုံးစိတ္၀မ္း က်ယ္ျပန္႔သူတုိ႔ကား စြန္႔လႊတ္ႏုိင္စြမ္းအား ႀကီးမားလွသည္။ ထုိသူမ်ား၏ လွဴဒါန္းေငြျဖင့္ အသင္းကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ၏ နာေရးကိစၥတုိ႔ကုိ အကူအညီေပးႏုိင္ခဲ့သည္မွာ သက္တမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္တာကာလသုိ႔ပင္ ခ်ဥ္းကပ္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္ႏွင့္ အမွ် အကူအညီေတာင္းခံလာသူမ်ားလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ မ်ားျပားလာၾကၿပီျဖစ္သည္။

စြန္႔လႊတ္ၾကသူမ်ားတြင္ ေငြအင္အား၊ လူအင္အားတင္မက ဓာတ္ဆီလွဴသူ၊ ေျမကြက္လွဴသူမ်ားပင္ ရွိလာ၍ မုဒိတာပြားေနခုိက္တြင္ လုံး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စိတ္လႈပ္ရွားၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ စံျပပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕ကုိလည္း ေတြ႕ၾကံဳၾကရေသးသည္။ ၎တုိ႔သည္ကား ေညာင္ပင္ေလးေစ်းမွ ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားပင္။

က်မတုိ႔အသင္းအေနျဖင့္ တစ္ေနရာတည္းမွ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ထုိမွ်ေငြကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ အစီးလုိက္ကုိေသာ္လည္းေကာင္း လက္ခံရယူဖူးျခင္းမရွိသျဖင့္ ထုိအေတြ႕အၾကံဳကား အစြမ္းကုန္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ လွဴဒါန္းပြဲ အခမ္းအနားတြင္ ေစ်းသာယာေရးဥကၠ႒ ဦးတင္ထြန္း၏ . .

' အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ နာေရးကိစၥကုိ အကူအညီေပးဖုိ႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းကုိ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္လွဴဒါန္းရျခင္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေစ်းကုိ လာေရာက္ ၀ယ္ယူအားေပးေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ထမင္းရွင္လုပ္သားျပည္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကုိဆပ္တယ္လုိ႔လည္း ခံယူပါတယ္ '

ဆိုသည့္ စကားကလည္း ေလးစားမွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ေစတနာသဒၶါတရား ထက္သန္ၾကေလေသာ အလွဴရွင္မ်ား ေပၚေပါက္လာေလေလ က်မတုိ႔အသင္းႀကီး၏ ရပ္တည္ရွင္သန္မႈ ဖြံ႕ထြားလာေလေလ၊ အသင္းအေပၚ အကူအညီေတာင္းခံသူ မ်ားျပားလာေလေလ၊၊ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္သူတုိ႔ အတြက္ တာ၀န္ႀကီးလာေလေလပင္ျဖစ္သည္။ အသင္းအေနျဖင့္ နာေရးကိစၥရပ္ မ်ားအတြက္ အလွဴရွင္မ်ား၏ လွဴဒါန္းေငြမ်ားကုိ နာေရးကိစၥေဆာင္ရြက္သည့္ ေနရာတုိ႔မွအပ အျခားေနရာတြင္ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ သုံးရန္ အခြင့္အလမ္းမရွိေအာင္ တင္းက်ပ္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားျဖင့္ ေဘာင္ခတ္ထားသည္။ ပရဟိတစိတ္ျဖင့္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔ကာ လာေရာက္လုပ္ေဆာင္ၾကေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေကာ္မတီ၀င္မ်ားအားလုံးသည္ မိမိ၏ တကုိယ္ေရ ၀န္ေဆာင္စရိတ္တြင္မက အသင္းမွ အခါအားေလ်ာ္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အလွဴအတန္း၊ အခမ္းအနားမ်ားႏွင့္ လုိအပ္ေသာ အသုံးအေဆာင္မ်ား ၀ယ္ယူရာတြင္ပင္ အခ်ိဳးက်ထည့္၀င္ျခင္းျဖင့္ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ထူေထာင္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကသည္။ အမ်ားႏွင့္စပ္ဆုိင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္း အသင္းအပင္းမ်ားတြင္ အဓိက လုိအပ္ခ်က္သည္ကား အမ်ားပုိင္ေငြကုိ အလြဲသုံးစားျပဳမူျခင္း ကင္းရန္ႏွင့္ လူမႈေရး႐ႈပ္ေထြးေဖာက္ျပန္မႈ ကင္းရွင္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

+ + + + + + +


ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာ အသင္းအေပၚ အထင္ႀကီး၊ ေလးစားစြာ စိတ္ပါ၀င္စား ေလ့လာသူမ်ားထဲတြင္ အထူးဂ႐ုျပဳမိသူအခ်ိဳ႕ကုိလည္း ေတြ႕ၾကံဳရသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ကလ်ာမဂၢဇင္းတုိက္တြင္ ဆရာမ (ေဒၚ) ကလ်ာ (၀ိဇၹာ/သိပၸံ) ၏ ခ်ိန္းဆုိေပးမႈေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၊ အုိဆာကာၿမိဳ႕မွ ပေရာ္ဖက္ဆာ ဘာသာျပန္ဆရာမ Mirori Inouye Minamida (ျမန္မာအမည္ မပန္းခက္) ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျဖစ္သည္။ ဆရာမ မပန္းခက္ႏွင့္အတူ Ruriko Unno ႏွင့္ Yo Natsu Ki အမည္ရွိ ဂ်ပန္စာေရးဆရာမတစ္ဦးႏွင့္ ပန္းခ်ီဆရာမလည္း ပါလာခဲ့သည္။ စကား၀ုိင္းအစမွာပင္ မပန္းခက္က . . .

' ဆရာမေရ . . ေဟာဒီ စာေရးဆရာမက မၾကာခင္ကမွ သူ႔ေယာက်္ား ကြယ္လြန္သြားလုိ႔ သိပ္ၿပီးခံစားေနရတယ္။ အခုေတာ့ သူဟာ ေသျခင္းတရားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာခ်င္လုိ႔ နာေရးကိစၥေတြ အကူအညီေပးေနတဲ့ ဆရာမတုိ႔နဲ႔ ေတြ႕ရေအာင္ ေခၚလာတာပါ။ '

ဆုိေတာ့ က်မေရာ မမ၀င္း (ေဒၚကလ်ာ) ပါ အံ့ၾသသြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ က်မက . .

'ေသျခင္းတရားဆုိတာက လူသားအားလုံးအတြက္ တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ မလြဲမေသြ ရင္ဆုိင္ၾကရမယ့္ အေၾကာင္းတရား တစ္ခုပဲေလ။ အဲဒီကိစၥအတြက္ ဆရာမတုိ႔က ဘာကုိ ေလ့လာခ်င္တာပါလဲ'

လုိ႔ေမးေတာ့ . . .

' မိသားစုထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ေသသြားရင္ က်န္တဲ့သူေတြက တအားကုိ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲၿပီး က်န္ရစ္ရတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးက မၾကံဳဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာမတုိ႔က အသုဘေတြကုိ လုိက္ၿပီး ကူညီေနတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္အရြယ္လူမ်ိဳးေတြ ဘာေရာဂါနဲ႔ ေသၾကသလဲ၊ သူတုိ႔မိသားစုေတြေရာ ဘယ္လုိရွိၾကလဲ၊ ဆရာမတုိ႔ေရာ အဲဒါေတြကုိ ခဏခဏ ေတြ႕ေနရေတာ့ စိတ္မညစ္ဘူးလား၊ ဆရာမေရာ မငုိခ်င္ဘူးလား၊ ဆရာမတုိ႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းက အဲဒီလူေတြကုိ ဘာလုပ္ေပးေနတာလဲ '

စသည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္တကြ ေနာက္ဆက္တြဲ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ က်မတုိ႔ ေျဖရပါေတာ့သည္။

ေသျခင္းတရားဟူသည္ အသက္အရြယ္ ႀကီးငယ္မေရြး ေတြ႕ဆုံရင္ဆုိင္ရသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုမုိ႔ က်မတုိ႔ ကူညီေနရမႈ အေတြ႕အၾကံဳတြင္ တစ္ရက္သားကေလးမွစ၍ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားအထိ ရွိေၾကာင္း၊ နာေရးကိစၥေၾကာင့္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနၾကေသာ က်န္ရစ္သူ မိသားစုတုိ႔၏ ျပဳဖြယ္တာ၀န္မ်ားကုိ က်မတုိ႔အသင္းမွ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ထုိမိသားစုတုိ႔အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးမ်ား ေပါ့ပါးသြားေၾကာင္း၊ နာေရးကိစၥ ျဖစ္ေပၚလာ၍ အေၾကာင္းၾကား အကူအညီ ေတာင္းခံသည္ႏွင့္ နာေရးယာဥ္ေပၚတြင္ အလူမီနီယမ္ေခါင္းပါတင္၍ အေအးခန္းထားလုိသူ၊ မီးသၿဂႋဳဟ္လုိသူ၊ ပထမရက္မ်ားတြင္ အေအးခန္းထား၍ ေနာက္ရက္တြင္ မီးသၿဂႋဳဟ္သူစသည့္ ကိစၥမ်ားကုိ အခမဲ့ ကူညီမႈေပးမႈျပဳၾကေၾကာင္း၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တစ္စီးတြင္ ယာဥ္ေမာင္း၊ ယာဥ္ေနာက္လုိက္ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္အတူ လုပ္အားေပး စ်ာပနေကာ္မတီ၀င္ တစ္ဦးပါ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေလ့ရွိေၾကာင္း ေျဖၾကားသည္ကုိ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ နားေထာင္ေနၾကပါသည္။

နာေရးကူညီမႈအသင္း၏ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေပးမႈမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ျမင္ေတြ႕ေလ့လာခ်င္ေသာ ထုိဆရာမ သုံးေယာက္တုိ႔သည္ ေနာက္တစ္ေန႔၌ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ုံးခ်ဳပ္တည္ရွိရာ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ၁၆/၂ သုဒႆနလမ္းမရွိ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရ၏ ျဗဟၼာ့၀ိဟာရ စာသင္တုိက္ အတြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကျပန္သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ က်မတုိ႔အသင္းတြင္ တာ၀န္က် စ်ာပနေကာ္မတီ၀င္မ်ားႏွင့္အတူ အသင္းဒုတိယဥကၠ႒ ဦးေဇာ္၀င္းႏွင့္ နာေရးေမာ္ေတာ္ယာဥ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ေမာင္းႏွင္ရန္ အသင့္ရွိေနေသာ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္၊ ဒါ႐ုိက္တာ အကယ္ဒမီ ကုိေက်ာ္သူ၊ ၎၏ဇနီး ေဒၚေရႊဇီးကြက္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံၾကၿပီး စ်ာပနသယ္မည့္လမ္းေၾကာင္းတြင္ ေလ့လာရန္ ၎တုိ႔၏ ကုိယ္ပုိင္ကားကေလးႏွင့္ ကုိေက်ာ္သူေမာင္းႏွင္ၿပီး စ်ာပနေကာ္မတီ၀င္ က်မ လုိက္ပါလာေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း အမွတ္တံဆိပ္ပါ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္၏ ေနာက္မွ လုိက္ပါလာခဲ့ၾကသည္။

ထုိေန႔တြင္ က်မတုိ႔ သြားေရာက္သယ္ယူရမည့္ ပထမဆုံးလမ္းေၾကာင္းက ေတာင္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္၊ (၁၄၀) ရပ္ကြက္အတြင္းမွ အသက္ (၃၁) ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ကုိတင္ေမာင္၀င္းဆုိသူ၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကုိ ျဖစ္သည္။

နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ုံးတည္ရွိရာ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ ေတာင္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္ရွိ အမွတ္ (၁၄၀) ရပ္ကြက္သုိ႔ နာရီ၀က္ခန္႔ ေမာင္းႏွင္ၿပီးေသာအခါ ဆုိး၀ါးေသာ လမ္းပန္းအေျခအေနေၾကာင့္ ကုိေက်ာ္သူမွာ ကားကုိ ဆက္၍ ေမာင္းႏွင္ရန္ မတတ္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ရပ္ကြက္အ၀င္ ေျမနီလမ္းေဘးမွ ခ်ိဳင့္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုတြင္ ကားကုိ ထုိးရပ္လုိက္ရသည္။ ကားေရွ႕ခန္းမွ က်မဆင္းၿပီး ေနာက္ဘက္သုိ႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေသာအခါ မပန္းခက္တုိ႔ကားလည္း ဆက္၀င္၍မရေတာ့သျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပင္ ရပ္တန္႔ၿပီး က်မတုိ႔ကားရွိရာသုိ႔ ဆင္းလာၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

' က်ေနာ္တုိ႔ရပ္ကြက္က ကား၀င္လုိ႔မရဘူး။ ဟုိးေရွ႕က ျမင္ေနရတဲ့ သစ္ပင္အုပ္အုပ္ကေလး ရွိတဲ့ေနရာအထိ သြားရမွာမုိ႔ အရမ္းေ၀းေနေသးတယ္။ ဆိုက္ကားနဲ႕သြားမွရမယ္။ '

နာေရးယာဥ္အား လာေရာက္ႀကိဳဆုိေနေသာ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ လူတစ္ေယာက္ေယာက္၏ သတင္းေပးမႈျဖင့္ ဆုိက္ကားမ်ားငွား၍ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေပၚမွ ႐ုပ္ကလာပ္ထည့္ရန္ ေခါင္းအလြတ္ကုိပါ ယူခ်၍ ဆုိက္ကားေပၚတင္ခဲ့ၾကသည္။ အျပန္ခရီးတြင္ေတာ့ ထုိအေခါင္းတြင္ ႐ုပ္ကလာပ္ထည့္သြင္းၿပီး လူအင္အားမ်ားမ်ားျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ရွိရာသုိ႔ အေရာက္ထမ္း၍ လမ္းေလွ်ာက္သယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက လမ္းၾကမ္းၾကမ္းတြင္ အဆမတန္ လႈပ္ရွားေျဗာင္းဆန္သည့္ဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္မည္ မဟုတ္။

ခေနာ္ခေနာနဲ႔ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းၿပီး လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းကေလးတစ္ခု၏ ေဘးမွ ၁၀ ေပ ပတ္လည္ခန္႔သာ အမ်ားဆုံးရွိမည္ဟု ထင္ရေသာ ခပ္ယုိင္ယုိင္ အိမ္ကေလးတစ္လုံးဆီ အေရာက္တြင္ ေခါင္းကုိ အိမ္ေရွ႕မွာ ခဏခ်ၿပီး က်မတုိ႔ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့ၾကသည္။

ကြယ္လြန္သူ၏ေဘးတြင္ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနရွာေသာ အသက္ႏွစ္ဆယ့္သုံးႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးကား နာေရးရွင္ျဖစ္သည္။ က်မက တာ၀န္ရွိသည့္အတုိင္း သခ်ႋဳင္းလက္မွတ္ စာရြက္စာတမ္းကုိ လက္ခံရယူၿပီး အသက္သုံးဆယ့္တစ္ႏွစ္ အရြယ္သာရွိေသးေသာ ကုိတင္ေမာင္၀င္းဆုိသူ၏ ပိန္လွီေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ႏွင့္ နာေရးရွင္မိန္းကေလးကုိ ဆက္စပ္ေမးျမန္းေတာ့ က်န္လူမ်ားပါ စိတ္၀င္စားစြာ ခံစားေၾကကြဲေနၾကသည္။

' သူက က်မရဲ႕ေယာက္်ားပါ။ ႏွလုံးေရာဂါလည္းရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ နဂုိေရာဂါအခံေရာ အာဟာရျပတ္တာပါ ေပါင္းၿပီး ျဖစ္သြားတာပါ '

' သားသမီးေရာ မရွိဘူးလား '

' သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ မႏွစ္ကပဲ ဆုံးသြားပါတယ္။ အခုေတာ့ ဖေအေရာ သမီးေရာက က်မကုိ လူ႔ေလာကမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ပါၿပီ။ သူတုိ႔ သားအဖေတြ သိပ္ရက္စက္တယ္ '

ေျပာေျပာငုိငုိႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာ မိန္းကေလးကုိ . . .

' ျဖစ္မွျဖစ္ရေလကြယ္ ' ဟူေသာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုမွလြဲ၍ ႐ုတ္တရက္ ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္။ ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားျဖစ္ေသာ အေခါင္းကုိ အိမ္ေပၚတင္၍ ယာဥ္ေနာက္လုိက္၀န္ထမ္းႏွင့္ အရပ္ထဲမွ လူငယ္မ်ား အကူအညီျဖင့္ ႐ုပ္ကလာပ္ကုိ ေခါင္းထဲထည့္ျခင္း၊ သယ္ယူရန္ အသင့္ျပင္ဆင္ျခင္းတုိ႔ကုိ ကိစၥ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရသည္။

အေလာင္းကုိ ေျမနီလမ္းကေလးေပၚသုိ႔ သယ္ယူၾကၿပီး ထြက္ခြာရန္ ျပင္ေသာအခါက်မွ က်မ သတိတရျဖင့္ ပါလာေသာ ဧည့္သည္ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ လွည့္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထုိေသာအခါ၀ယ္ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး စာေရးဆရာမႀကီးသည္ နာေရးရွင္ မုဆုိးမငယ္ငယ္ကေလးအား ပုခုံးကုိဖက္ကာ တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕ ငုိေႂကြးေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါေလသည္ ။ ။

Read More...

သနားလုိက္တာဗ်ာ . . .


ဒီမုိကေရစီေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရးအတြက္၊ လူကုိ လူလုိဆက္ဆံတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ ေတာင့္တေနၾကတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကဆဲ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလုံးရည္တုိက္ပြဲႀကီးဟာ ပန္းတုိင္ကုိ မေရာက္မခ်င္း ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနမွာပါ။

ဒီခရီးရွည္ႀကီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ယုိင္ဆင္းၿပိဳလဲခဲ့ရတယ္။ ျပန္လည္ထူမတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း ပုိမုိ ခုိင္မာလာခဲ့တယ္။ မ်က္ရည္ေတြ၊ အသက္ေတြ၊ ဘ၀ေတြကုိ လူမသိသူမသိ အၾသၾတသူရဲေကာင္းမ်ားအျဖစ္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကၿပီ။ ေၾကာက္ရြံ႕ေအာင္ ဖိႏွိပ္ထားတဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အေၾကာက္တရားေတြကုိ တြန္းလွန္ရင္း က်ေနာ္တုိ႔ ရဲရင့္ခဲ့ၾကၿပီ။ ေနာက္ဆုတ္ဖုိ႔ ဖိအားေပးခံရတုိင္း ေရွ႕ကုိတစ္လွမ္းထပ္တက္ႏုိင္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အားေမြးႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။

၈၈ တုန္းက ကေလးသာသာအရြယ္သာရွိေသးတဲ့ လက္ရွိ က်ေနာ္တုိ႔မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးမႈေအာက္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္၊ ဒီမုိကေရစီေရးတုိက္ပြဲအတြက္ လမ္းေၾကာင္းေပ်ာက္ မႈန္၀ါးသြားခဲ့ၿပီလုိ႔ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္ခဲ့ပါၿပီ။

ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေအာက္မွာ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ေနရတဲ့အခါမွာ လမ္းေၾကာင္းေတြဟာ ထင္သာျမင္သာမရွိေပမယ့္ မတရား ဖိႏွိပ္မႈမ်ားက အမွန္တကယ္ကုိ ရွိေနခဲ့တာကုိေတာ့ လူတုိင္းက ျမင္ႏုိင္ခဲ့တာပဲေလ။ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားရဲ႕ ႐ုိက္ခ်က္ကုိ တုိက္႐ုိက္မခံခဲ့ရဖူးေသးတဲ့ က်ေနာ့္လုိ လူမ်ိဳးေတာင္မွ လူကုိ လူလုိဆက္ဆံတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ၊ ဒီမုိကေရစီကုိ၊ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ အဲဒီေလာက္ လုိလားေတာင့္တေနရင္ တုိက္႐ုိက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ုိက္၍ျဖစ္ေစ နင္းျပားဘ၀ေတြအျဖစ္ ဆက္ဆံခံေနရတဲ့ ျပည္သူေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ မလုိခ်င္ရမွာလဲ။

စစ္အာဏာရွင္အခက္ ျပည္သူ႕အခ်က္

၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၅) ရက္ေန႔ မနက္ အိပ္ရာထတာနဲ႔ ၾကားလုိက္ရတဲ့သတင္းကေတာ့ မဂၤလာရွိသလား မရွိဘူးလားဆုိတာ အားလုံးအသိပါ။ စက္သုံးဆီေစ်းႏႈန္းေတြကုိ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျမႇင့္တင္လုိက္ၿပီတဲ့။ အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ရွင္သန္ေနရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ေျပာင္းျပန္အဓိပၸာယ္နဲ႔ စကားေတြသာ ၾကားရဖန္မ်ားေတာ့ ေျပာင္းျပန္ေျပာမွ၊ ေျပာင္းျပန္အဓိပၸာယ္ယူမွ အမွန္ကုိ ရွာေတြ႕ႏုိင္ေတာ့ အဲဒီေန႔အတြက္ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း လမ္းမွာေတြ႕လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ရင္ကုိ မဂၤလာရွိေသာေန႔ပါ လုိ႔ မခ်ိျပံဳးေတြနဲ႔ …… အံကုိတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ ……

ျပည္သူေတြကုိ ကၽြန္သေဘာက္လုိဆက္ဆံေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕ ကမူး႐ွဴးတုိး ေလာဘတႀကီးနဲ႔ ငါ့ဖုိ႔တဖုိ႔သာသိတဲ့ လုပ္ရပ္ ……………

ဘာေတြျဖစ္လာႏုိင္လဲဆုိတာ ႀကိဳတင္တြက္မထားဘဲနဲ႔ ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈမယူထားဘဲနဲ႔ ဒီအာဏာရွင္ေတြဟာ အဲဒီလုပ္ရပ္ကုိ လုပ္ကုိမလုပ္ရဲပါဘူး။ အခု လုပ္ခ်လုိက္ၿပီဆုိေတာ့

တကယ့္ကုိ တြက္ေရးနဲ႔ စက္သူေဌးျဖစ္ကိန္း။ သူတုိ႔ ေျပာသလုိဆုိ ဘာတဲ့။ သား ေရႊအုိးထမ္းလာတာ ျမင္ခ်င္ပါတယ္တဲ့။ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္၊ သုံးခ်က္ျပတ္ ….

အဲဒီ နအဖ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ပထမဆုံး ဆုိးဆုိးရြားရြား အမွားကေတာ့ ငါလုပ္ရင္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့ မာန္မာနပါပဲ။ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို မ်က္စိတဆုံးပဲ ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး လုပ္ခ်လုိက္တာပါပဲ။ ဘယ္သူ႕ကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္ဘူးေဟ့ ဆုိၿပီး လုပ္ခ်လုိက္တာ …….. ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ အဓိကမီးပြားျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ လုိင္းကားေတြရဲ႕ ယာဥ္စီးခကုိ မထသ က တရား၀င္ကုိ ျမႇင့္တင္လုိက္တာ . . . .
(သူဆင္တဲ့အကြက္ထဲကုိ ၀င္တုန္းပါပဲ။)

ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔။ ကုိမင္းကုိႏိုင္တုိ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးေဆာင္၍ စတင္ထြက္လာပါၿပီ။ ေတြ႕လား သူတုိ႔ ၀င္ကုိတုိးမယ္ ဆုိတာ။ ဖမ္းလုိက္။ အကုန္လုံးကုိ ဖမ္း၊ ၿပီးေတာ့ သတင္းစာမွာ ထုံးစံအတုိင္း စကားလုံးႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္လုိက္။ လာအုံးမွာ ေနာက္ထပ္ ဖမ္းဖုိ႔ ဆီးဖုိ႔ ႐ုိက္ႏွက္ဖုိ႔ ျပင္ထား။
(တကယ့္ကုိ သူဆင္တဲ့အကြက္ထဲကုိ ၀င္တုန္းပါပဲ။)

ေဟာ တကယ္ကုိ ျပည္သူ႔အေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူေတြ ၾသဂုတ္လ တေလ်ာက္လုံး တန္းစီၿပီး ထြက္လာလုိက္ၾကတာ။ ဖမ္း … ဖမ္း … သိမ္းက်ံဳးၿပီးေတာ့ကုိဖမ္း … ကုန္ရင္ ရပ္သြားလိမ့္မယ္။
(တြက္ေရးက စက္သူေဌးပဲမဟုတ္လား။)

ခြပ္ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲ မေမးနဲ႔။ လႈပ္လႈပ္အေျခအေနေတြ႕ရင္ ပထမဆုံး ကားေတြစီစဥ္ေပးလုိက္။ အဲ .. အေျခအေန မေကာင္းရင္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ကြာ။ သိမ္းက်ံဳးၿပီးေတာ့ကုိ စစ္ေၾကာေရးမွာ ပညာေပးလုိက္။ ငါတုိ႔ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့သူေတြလည္း ဖမ္းၿပီးသား။ ဆီကေနရတဲ့ ေငြေတြကုိလည္း အိတ္ထဲ က်ံဳးထည့္႐ုံပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ အလုပ္႐ႈပ္တာေပါ့ကြာ။
(ကဲ . . ဘာလုိေသးလဲ။ အဆင္ကုိ ေခ်ာလုိ႔။)

အဲ . . လာပါၿပီ ။ စစ္ေတြမွာ သံဃာေတြ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ၿပီး စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္တယ္တဲ့။ ပခုကၠဴမွာလည္း ထုိ႔အတူ။ သူတုိ႔ဆင္ထားတဲ့ အကြက္ မဟုတ္တဲ့ သူတုိ႔ မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဓိက ကုိးကြယ္အားထားရာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားမွ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဆင္းရဲဒုကၡ အပူမီးေတြၿငိမ္းေစဖုိ႔ ေမတၱာသုတ္၊ ေမာရသုတ္ စတဲ့ ပရိတ္ေတြ ရြတ္ဖတ္သရစၹ်ာယ္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲမွာ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လုပ္မိလုပ္ရာလုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ၊ လုပ္ေနက်အလုပ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔ရဲ႕ ရာထူး၊ အာဏာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတည္ျမဲဖုိ႔ဆုိရင္ လူသတ္ဖုိ႔ကုိ နည္းနည္းမွ ေနာက္မတြန္႔တဲ့၊ အျပစ္မရွိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့၊ ေသြးစြန္းေနတဲ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း တပြဲထုိး အၾကံႀကီး ၾကံေတာ့တာပါပဲ။ ပခုကၠဴကစၿပီး သူတုိ႔ဆင္ထားတဲ့ အကြက္ကုိ စတင္ေသြဖည္ၿပီး လုပ္ရေတာ့တာပါပဲ။

(၁) ပခုကၠဴမွာ ေမတၱာသုတ္ စတဲ့ ပရိတ္ေတြ ရြတ္ဖတ္သရစၹ်ာယ္ၿပီး ႂကြခ်ီလာၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြကုိ လမ္းကေနပိတ္ဆုိ႔ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ေျခာက္လွန္႔ၿပီး သံဃာ့အုပ္စုကုိ ၿဖိဳခြဲ၊ သံဃာေတာ္ေတြကုိ လက္ကုိင္တုတ္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီး၊ ဓာတ္တုိင္မွာ ႀကိဳးေတြနဲ႔ တုတ္ခ်ည္ၿပီး ႐ုိက္ႏွက္။

(၂) ေနာက္တေန႔က်ေတာ့လည္း ေတာင္းပန္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ သူတုိ႔ကပဲ အျပစ္က်ဴးလြန္ၿပီး တျပန္ စီးစီးပုိးပုိး သံဃာေတာ္ေတြကုိ ထိန္းဖုိ႔ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ေတြကုိ လာၿပီး အမိန္႔ေပးသတဲ့ဗ်ား။

(၃) ဗုဒၶဘုရား သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြဟာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ သာသနာအဓြန္႔ရွည္ေစေၾကာင္း စည္းကမ္းဥပေဒအတုိင္း သာသနာကုိ ေစာ္ကားတဲ့၊ ဘုရားသားေတာ္မ်ားကုိ မထီမဲ့ျမင္ ေစာ္ကား႐ုိင္းျပတဲ့ လူ႔အႏၶေတြကုိ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္၍ အစုိးရအား တုံ႔ျပန္ရန္ (၁၀) ရက္ အခ်ိန္ေပးထားၿပီး လုိက္ေလ်ာျခင္း မရွိပါက စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္မွစ၍ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္မည္ဟု သံဃာမ်ားက မိန္႔ၾကား၍ ေအာက္ပါအခ်က္ေလးခ်က္ကုိ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ခဲ့ပါသည္။
- နအဖစစ္အစုိးရမွ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်းေအးခြင့္လႊတ္သည္အထိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရန္
- လက္ရွိျမင့္တက္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းမ်ား ခ်က္ခ်င္း ေလ်ာ့ခ်ေပးရန္
- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံးႏွင့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ဖမ္းဆီးခံထားရသူမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊတ္ေပးရန္
- လူထု၏ အေထြေထြအက်ပ္အတည္းမ်ားကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ နအဖစစ္အစုိးရမွ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ခ်က္ခ်င္းျပဳလုပ္ေပးရန္။

အထက္ပါ ျဖစ္စဥ္ (၃) ရပ္တြင္ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထုအေပၚ စိတ္ေကာင္း၊ ေစတနာေကာင္း၊ နည္းမွန္လမ္းမွန္ျဖင့္ မေျဖရွင္းခ်င္လွ်င္ေတာင္မွ နအဖအေနနဲ႔ လူလည္၊ လူနပ္၊ လူညစ္နည္းမ်ားျဖင့္ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔မွစ၍ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအေပါင္းအား ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းခဲ့ရာမွ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာခဲ့ေသာ ဘီလူးမ်က္ႏွာအား အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ဖုံးထားႏုိင္ေပလိမ့္အုံးမည္ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ငါလုပ္ရင္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာနေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို မ်က္စိတဆုံးပဲ ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး လူမုိက္လုပ္နည္းနဲ႔ပဲ လုပ္ခ်လုိက္ေတာ့တာပါပဲ။

အကယ္၍သာ နည္းမွန္လမ္းမွန္မ်ားကုိ တေခါက္တခါေလာက္မ်ား ေတြးၾကည့္မိမည္ဆုိလွ်င္ တကယ့္ကုိ သားေရႊအုိး ထမ္းလာတဲ့ျမင္ကိန္းပါပဲ။

ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံက ဗုဒၶဘာသာ၀င္လုိ႔ ခံယူထားတဲ့ နအဖမ်ားဟာ ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ သားေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ အေလးအနက္ အမြန္အျမတ္ထားခဲ့မယ္ ဆုိရင္ . . .

"တုိ႔ေမတၱာစြမ္း ကမာၻလႊမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ" ဆုိတဲ့ ေမတၱာဓာတ္ပုိ႔လႊတ္မႈဟာ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံအသီးသီးက ျပည္သူမ်ားကုိ လႊမ္းျခံဳႏုိင္ခဲ့သလုိ နအဖဆုိတဲ့ လူ႔အႏၶ၊ လူ႔ဗာလ မ်ားကုိ လႊမ္းျခံဳႏုိင္ခဲ့မယ္ ဆုိရင္ . . .

အခုမ်ားေတာ့ . . .

ဒီဘ၀၊ ဒီခဏတာ ရာထူး၊ အာဏာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ တည္ျမဲဖုိ႔အတြက္ ဒီဘ၀မွာ ပူပင္ေသာက ေၾကာင့္က်စိတ္ေတြနဲ႔သာ အသက္ရွင္ၾကရေတာ့မယ့္၊ ဘ၀သံသရာမွာ အဆုိးတကာ့အဆုိးဆုံး အကုသုိလ္ အက်ိဳးဆက္ေတြသာ ခံစားၾကရေတာ့မယ့္ လူမုိက္၊ လူ႔အႏၶမ်ားအတြက္ ေမတၱာမပြားနုိင္ေသာ္ျငား က႐ုဏာမ်ား ပုိ႔လႊတ္လ်က္ ရွိပါေၾကာင္း။

Read More...