ရွက္ႀကိဳးျပတ္ေနေတာ့ ေပါခ်က္က ကမ္းကုန္တယ္။

ငရဲတြင္းကုိဆင္းၾကည့္ပါ ယပ္ေတာင္တေခ်ာင္းေပးလုိက္မယ္
ဇြန္မိႈင္း

(၁)

အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရးေကာ္မရွင္အစည္းအေ၀း (၂/၂၀၀၇) ကုိ ဇြန္လ (၅) ရက္ေန႔မွာ က်င္းပတယ္။
က်င္းပေရးေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္က ….
“၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၈) ရက္ေန႔မွာ ညီလာခံကုိ ျပန္လည္က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း”
“ဒါဟာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္က်င္းပမယ့္ ညီလာခံလည္းျဖစ္ေၾကာင္း”
“ဒီညီလာခံမွာ တခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သြားၾက ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း”
သူ႔မိန္႔ခြန္းမွာ ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားပါတယ္။
MRTV မွာ ဆုန္သင္းပါရ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံဖြဲ႕သီခ်င္းႏွင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ျမင္လုိက္ၾကားလုိက္ရတယ္။
က်ေနာ့္တဦးခ်င္းအရေျပာရရင္ ဘယ္လုိမွမခံစားရဘူး။ လုံးလုံးရင္မခုန္ဘူး။

နအဖႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဦးဥာဏ္၀င္းက အာဆီယံဆမ္းမစ္မွာ ၂၀၀၈ ဆန္းရင္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲ လုပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ေျပာဆိုၿပီးကတည္းက ….
တစည အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးခင္ေမာင္ႀကီးက ေနာက္ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ျပင္ေနၿပီလုိ႔ အင္တာဗ်ဴးၿပီးကတည္းက …
အေႏွးႏွင့္ အျမန္
တရက္မဟုတ္ တရက္
ညီလာခံ ျပန္စေတာ့မယ္ဆုိတာ လူတုိင္းခန္႔မွန္းႏုိင္ၾကၿပီးသားပဲ။

အဲဒါ ဘာဆန္းလုိ႔လဲ။
အမ်ဳိးသားညီလာခံလုိ႔ စလုပ္လာကတည္းက…
ရပ္သြားလုိက္၊ ျပန္စလုိက္
တခါျပန္ရပ္သြားလုိက္။ ေနာက္တခါ ျပန္စလာလုိက္။ ဂ်ာေအးကုိ သူ႔အေမ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ုိက္ေနတဲ့အျဖစ္။
ဒါလည္း ႐ုိးအီေနတဲ့၊ ကေလးေတြေတာင္ အလြတ္ရေနႏုိင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ပဲေလ။
ဘာဆန္းလို႔လဲ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ဘာမွမဆန္းဘူး။

(၂)

ဒါေပမယ့္ ဆန္းေနတယ္၊ ဆန္းေနၾကတယ္။
လူတခ်ဳိ႕အတြက္က် အ့ံအားသင့္ေလာက္ေအာင္ ဆန္းေနၾကတယ္။
သူတုိ႔ဘာေၾကာင့္ ဆန္းေနၾကတာပါလိမ့္၊ က်ေနာ္အကဲခတ္ၾကည့္မိေတာ့… (၂) ခု သြားျမင္တယ္။
တခုက… ဒါဟာ “ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ညီလာခံ” ဆုိတဲ့ နာမ၀ိေသသန။
ဒီမွာအဆုံးသတ္ေတာ့မယ္၊ အဆုံးမသတ္ခင္ ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ ကုိယ္ ဘာ ထလုပ္ရင္ ရႏုိင္ဦးမလဲ။
ကုိယ္ဘာလုပ္ခြင့္ရမလဲ။ ႀကံစမ္း။ ႀကံစမ္း။ ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ႀကံၾကည့္စမ္း။
ဒီလုိစဥ္းစားၾကတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ေနာက္တခုက “ဒီညီလာခံမွာ အခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သြားၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း” ဆုိၿပီး ဗုိလ္သိန္းစိန္ ၾကာပစ္လိုက္တဲ့ကိစၥ Heart ထိသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ဒီ မဆိုသေလာက္ မက္လံုးေလးအေပၚမွာ စိတ္ကစားၾကတာ။
ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ၾကတာ။
စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ၾကတာ အဲဒီလုိျဖစ္မယ္။
“အခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္မ်ား” ဆုိတာကုိ အ႐ုပ္ေရးၾကည့္ၾကတာျဖစ္မယ္။
“ျပင္ဆင္ခြင့္၊ ျဖည့္စြက္ခြင့္၊ ပယ္ဖ်က္ခြင့္” ေတြႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အားတက္ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ၾကတာ ျဖစ္မယ္။

အဲဒီလုိေၾကးဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႔အဖုိ႔ ဆန္းၿပီေပါ့။
ဟုတ္ရွာသားပဲ။
ကုိယ့္တြက္ေရးႏွင့္ကုိယ္ စက္သူေဌး လုပ္ၾကည့္ၾကသူမ်ား၊ ဒါလည္းရွိမွာပဲေလ၊ ကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္၊ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး ဘုရားရွိခုိးအမ်ဳိးမ်ဳိးလုိ႔ ဆုိေပတာကုိး။
လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။

(၃)

နအဖဆုိတာ ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားလဲ။
နအဖရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာက ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားလဲ။
နအဖရဲ႕ ကတိက၀တ္ေတြႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ျပဳမူခဲ့၊ ျပဳမူဆဲ အလုပ္ေတြက ဘယ္လိုအမ်ဳိးအစားေတြလဲ။
က်ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလုိ တခ်က္ခ်င္းၾကည့္ၾကည့္ခ်င္တယ္။
ဒီေမးခြန္းေတြအတြက္ အေျဖေတြကို ဒုကၡေတြ ခါးစည္းခံေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူအားလံုးကေတာ့ ဘ၀ႏွင့္ရင္းၿပီး သိခဲ့ၾကလွပါၿပီ။
နအဖ ဆုိတာ…
လူထုလက္ထဲ အာဏာရလုရခင္ကာလမွာ အဲဒီလူထုကုိ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းၿပီး အဲဒီအာဏာကို အတင္းလုယူခဲ့တဲ့အစုိးရ။ အာဏာသိမ္းအစုိးရ။
စစ္အုပ္စုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ တဆံခ်ည္မေလွ်ာ့စတမ္း တည္ေဆာက္
သြားဖုိ႔ သံဓိ႒ာန္ ခုိင္ခုိင္ခ်ထားတဲ့ အစုိးရ။
စစ္အာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔ဆုိရင္ ဘာကုိမဆုိ ေျပာရဲ၊ ဘာကုိမဆုိ လိမ္ရဲ၊ ဘာကုိမဆုိ လုပ္ရဲတဲ့ အစုိးရ။
နအဖရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာ…
ေ႐ြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီေတြ လုံးလုံးမတက္တဲ့။ လူထုလူတန္းစား ကုိယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္ေတြ လုံးလုံးတက္ခြင့္မရတဲ့။ လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေတြကုိသာ လက္ေ႐ြးစင္ေခါင္းေခါက္ လက္ကုပ္ၿပီး တက္ခုိင္းထားတဲ့။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကုိ “အထူးဖိတ္ၾကားသူမ်ား” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္ဖုိးေလွ်ာ့ခ်ၿပီး တက္ေရာက္ေစတဲ့။ တက္ေရာက္ရသည့္တုိင္ေအာင္ တင္ျပခ်က္ေတြကို “မွတ္တမ္းတင္ပါသည္” ဆိုတဲ့အဆင့္မွာပဲ ေခ်ာင္ထုိးခံထားရတဲ့၊ ျပည္သူေတြ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာမိသားစုေတြက လုံး၀လုံး၀မွ အယုံအၾကည္မရွိၾကတဲ့ ညီလာခံ။

ထို ထိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ အတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံ။

နအဖရဲ႕ ကတိက၀တ္ေတြႏွင့္ ေဆာင္႐ြက္ျပဳမူခဲ့။ ျပဳမူဆဲအလုပ္ေတြဆုိတာလဲ...
“ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရပါတီကုိ အာဏာအပ္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္က စစ္တန္းလ်ားကုိ ျပန္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္” ဆုိတာက အစ …

တတုိင္းျပည္လုံး (စစ္အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းပါ အစုေလးတစုကလြဲလုိ႔) ကုန္းေကာက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့အခုိက္မွာ …
“တုိင္းျပည္ဟာ ဘက္ေပါင္းစုံ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေနပါတယ္” လုိ႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ရဲတာအဆုံး
က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ယုံၾကည္အားကုိးေလာက္စရာ ဘယ္မွာရွိလုိ႔လဲ။
က်ေနာ္ေတာ့ ဒီ နအဖရဲ႕စကားကုိ…
က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးရွိရာရွိေၾကာင္းစံႏွင့္ တုိင္းၾကည့္မိတုိင္း ဘယ္တုန္းကမွ ဘယ္ေလာက္ကေလးမွ ရွာမေတြ႔ဖူးဘူး။
ယုံၾကည္ေလာက္တဲ့အေနအထား က်ေနာ့္သိျမင္မႈထဲမွာ တခုတေလမွ လုံးလုံးရွာလို႔မရခဲ့ဖူးဘူး။

(၄)

ကိုေအးလြင္တုိ႔အုပ္စု ကားေလးတစီးငွားၿပီး ႐ြာ႐ုိးကုိးေပါက္ေလွ်ာက္သြား။
သူမ်ားယုံယုံ မယုံယုံ “NC ကုိ ေထာက္ခံၾကပါ။ Sanction ကုိ ကန္႔ကြက္ၾကပါ။” လုိ႔ လုိက္ေျပာေန ၾကတာ က်ေနာ္မအံ့ၾသဘူး။
သူ႔ဆန္စားၿပီး ရဲျပေနၾကတာမဟုတ္လား။
အ႐ုိးအရင္းေလာက္နဲ႔ ၿမိန္ေရရွက္ေရျဖစ္ၿပီး သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀လုပ္ျပေနၾကတာ မဟုတ္လား။
ဒီအသီးစားမိၿပီး ဒီသီခ်င္းကုိ ညည္းျပေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဒါ ဘာဆန္းလုိ႔လဲ။
ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဒီလုိေဖာ္လံဖားေတြ။ ေၾကာက္ဖားေတြႏွင့္ အလုိေတာ္ရိေတြဆုိတာ
ရွိၿမဲပဲေလ။
က်ေနာ္ အဲဒါ မအံ့ၾသဘူး။

“NC က သိပ္ကုိေကာင္းပါတယ္ သိပ္ကုိတက္သင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတာင္ တက္ခြင့္မရလုိ႔ တက္ခ်င္လုိက္တာ တပုိင္းေသေနၿပီ” လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ။
“NC မတက္ရင္ ငါတေကာေကာတာပဲ။ တုိင္းျပည္ကုိဖ်က္ဆီးတာပဲ။ ျပည္သူေတြကို မြဲေအာင္ ငတ္ေအာင္လုပ္တာပဲ” လုိ႔ပဲ ဆို ဆို …
ေျပာၾကစမ္းပါေစ။
အဲဒီလုိေျပာရင္ စားေပါက္ေခ်ာင္တယ္ထင္လုိ႔ သူ႔ေက်းဇူးရွင္ေတြ ၾကည္ေအာင္၊ သာေအာင္ ေျပာရရွာတာ။
ဒါက … က်ေနာ့္အေနႏွင့္ သေဘာမတူေပမယ့္ သေဘာေပါက္လုိ႔ရတယ္။
ေအးလြင္က ေအးလြင္စကားေျပာတာ
ေဒါက္တာစုိးလင္းက ေဒါက္တာစုိးလင္းစကားေျပာတာ
ဦးတင္ေရႊက ဦးတင္ေရႊစကားေျပာတာ
ဦးလွျမင့္တုိ႔ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တုိ႔က သူတုိ႔ဘာသာဘာ၀စကားကုိ သူတုိ႔ဘာသာ ေျပာေန ဆုိေနၾကတာ
ဘာမွလည္း မျဖစ္ဘူး။ ဘာမွလည္း ျဖစ္မလာဘူး။
ဘာအရာမွလည္း မေရာက္ဘူး။
ဘယ္လုိခုန္ခုန္ ဘယ္လုိဖုန္မွလည္း မထဘူး။ စိတ္သာခ်။
ဒါက ရွင္းတယ္။ ေခြးအလုပ္ ေခြးလုပ္၊ ျမင္းအလုပ္ ျမင္းလုပ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားက ရွိၿပီးသားပဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ထားလုိက္ေတာ့။

(၅)

ၿပီးေတာ့ ညီလာခံေကာ္မရွင္က ျပ႒ာန္းေပးထားတဲ့ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကိစၥ။ အဲဒါႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ ၾကည့္ၾကည့္တယ္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပေရးဆုိင္ရာ လုပ္ထုံး
လုပ္နည္းမ်ားရဲ႕ အခန္း (၄) ပုိဒ္ခြဲ (၄၃) မွာ ဒီလုိ ဆုိထားပါတယ္။
“ေဆြးေႏြးမည့္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဦးတည္ခ်က္ (၆) ခ်က္ ေဘာင္အတြင္းမွ မိမိတုိ႔ တင္ျပလုိေသာ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပခြင့္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းသုိ႔ေဆြးေႏြးရာတြင္ ဤလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ တားျမစ္ခ်က္မ်ားကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္းမျပဳရ။”
က်ေနာ္တုိ႔ကုိ နအဖရဲ႕ဦးတည္ခ်က္ (၆) ရပ္က ေျခေရာ လက္ေရာခ်ဳပ္ထားၿပီးသားပါ။
သူ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ မူထဲ ေဘာင္ထဲကပဲေျပာ။ နည္းနည္းေလးမွ စည္းေက်ာ္မလာနဲ႔ဆိုတာက ရွိၿပီးသားပါ။ ၿပီးေတာ့ အခန္း (၄) ပုိဒ္ခြဲ (၄၅ - စ) မွာလည္း …
“ညီလာခံ၌ ေဆြးေႏြးၿပီးျပတ္ၿပီးျဖစ္ေသာ ကိစၥတရပ္ရပ္ကုိ ထပ္မံတင္ျပျခင္းမျပဳရ” တဲ့။
အခုလုိ ထပ္ၿပီး ကန္႔ထားျပန္တယ္။ ထြက္ၿပီးသားဆင္စြယ္ ၀င္တယ္လုိ႔မရွိေစရဆိုတဲ့သေဘာ။ အျပတ္ေတြပါ။
အဲဒီလုိ အကန္႔အသတ္ အဖုံးအဖိေတြႏွင့္ ညီလာခံဟာ ဒီမုိကေရစီလုပ္ဟန္ လုံးလုံးခ်ဳိ႕တဲ့ေနလုိ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဆက္မတက္ေတာ့တာ။ ေလ့လာသူအဆင့္သာ လႊတ္ေတာ့တာ အားလုံး ေတြ႔ၾကမွာပါ။
အားလုံးလည္းမွတ္မိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု ေတြထဲက ႏုိင္ငံေရးႀကီးသူမ်ားဟာ သူတုိ႔လုပ္စရာရွိတာေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တင္ျပစရာရွိတာတုိင္းကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ညီလာခံမစခင္မွာလည္း တင္တယ္။
ညီလာခံထဲမွာလည္း တင္တယ္။
အပစ္ရပ္ (၆) ဖြဲ႔ စုဖြဲ႔ၿပီးတင္တယ္္။ (၇) ဖြဲ႔ စုဖြဲ႔ၿပီး တင္တယ္။ (၁၃) ဖြဲ႔စုဖြဲ႔ၿပီး တင္တယ္။
အမ်ဳိးသားညီလာခံရဲ႕ အဓိပၸာယ္ျပည့္စုံဖုိ႔အတြက္ အင္အားစုအားလုံး ပါ၀င္သင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီေတြ ပါ၀င္သင့္တယ္။ အပစ္အခတ္ မရပ္စဲေသးသူမ်ားကုိပင္လွ်င္ ဖိတ္ၾကားသင့္တယ္လုိ႔ တင္ျပခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီတင္ျပခ်က္ေတြ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ။
ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ တင္ျပခ်က္တုိင္းကုိ စစ္အုပ္စုက ဘယ္လုိတုံ႔ျပန္ခဲ့သလဲ။
အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြအတြက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဘယ္ေလာက္ ဘာေတြရခဲ့ၾကသလဲ။
ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တကယ္လက္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့၊ တကယ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေတြပါ။
ဒီလုိအေနအထားေအာက္မွာ၊ ဒီလက္ေတြ႔ေတြေအာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကုိစိတ္ကူးသြားယဥ္လုိ႔ရမွာလဲ။
ဘာကုိ ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္လုိ႔ ရမွာလဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တာပါ။

(၆)

NLD က ေျပာၿပီးၿပီ။
ခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔ကတည္းက ေျပာၿပီးၿပီ။
၂၀၀၄ ေမ (၁၇) ရက္မွာ ညီလာခံကုိ ျပန္စမယ္လုပ္ေတာ့…
အဲဒီညီလာခံဆုိတာကလည္း ၂၀၀၃ ၾသဂုတ္လ (၃၀) မွာ သြားေလသူ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔ကုိယ္တုိင္ စတင္ၿပီး ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႔ ေၾကညာထားတဲ့ လမ္းျပေျမပုံ (၇) ခ်က္ရဲ႕ နံပါတ္စဥ္ (၁)၊
၁၉၉၅ ႏွစ္ကုန္ ၁၉၉၆ ႏွစ္ဆန္းကတည္းက ဘယ္လုိမွ ျပန္စမရေတာ့ေလာက္ေအာင္ အင္ဂ်င္မရွိေတာ့တဲ့ ကားတစီး ထိုးရပ္သြားသလုိ ထုိးရပ္သြားတဲ့ ညီလာခံ။

ဒီညီလာခံကို အျပေကာင္းေအာင္။
အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာမွာ အျပေကာင္းေအာင္။
စစ္အုပ္စုဟာ NLD ကုိလည္း ျပန္ၿပီးတက္ေစခ်င္တယ္။ SNLD ကုိလည္း ျပန္ၿပီးတက္ေစခ်င္တယ္။
တက္သာ တက္ေစခ်င္တာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေရးဆိုတဲ့ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ငါးျပားတေစ့မွ အပြန္းမခံဘူး။

အဲဒီလုိအေနအထားမွာ…
တခ်ဳိ႕ မသိသား ဆုိး၀ါးသူမ်ားကလည္း NLD က ေခါင္းမမာသင့္ပါဘူး။
တက္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ အနိမ့္ဆုံးတက္ေတာ့ တက္ၾကည့္ေပါ့ ဆုိတာမ်ဳိးေတြ။
ခေလးဆုိး ပူဆာသလုိ ပူဆာေနၾကတဲ့အခ်ိန္ …
NLD ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ …
မူေပၚမွာအခုိင္အမာရပ္ၿပီး အေပ်ာ့ေျပာင္းဆုံးလုပ္ဟန္ႏွင့္ တုံ႔ျပန္ခဲ့တယ္။
အဲဒါကေတာ့…
“၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေၾကညာခ်က္” ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေၾကညာခ်က္မွာ …
“အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္
ေရးကို ရည္ရြယ္ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီက က်င္းပေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးလာႏိုင္ေရးအတြက္ ေအာက္ပါအနည္းဆံုးလိုအပ္ခ်က္
မ်ားကို အာဏာပိုင္တို႔အား အသိေပးခဲ့သည္။ ၎လိုအပ္ခ်က္မ်ားမွာ …
(၁) ညီလာခံဦးတည္ခ်က္ (၆) ခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စဥ္းစားရန္အခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ရမည္။
(၂) အေျခခံ (၁၀၄) ခ်က္သည္လည္း ေဆြးေႏြးစဥ္းစားရန္သာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည့္ အေျခခံမူမ်ား မျဖစ္ေစရေပ။
(၃) ယခင္ညီလာခံက်င္းပခဲ့စဥ္ကကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ မ်ားသည္ ညီလာခံသို႔ တက္ၾကမည့္ မိမိတို႔၏ပါတီကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေရြးခ်ယ္ခံထားရေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာပါတီမ်ားက လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိရမည္။
(၄) ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀) ေနာက္ပိုင္းတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ခ်ိတ္ပိတ္ထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုးမ်ားကို ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္မ်ားျဖဳတ္ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ ႐ံုးမ်ား၏ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားျပန္လည္တင္ရန္။
(၅) အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးႏွင့္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔အား ထိန္းသိမ္းထားျခင္းမွ လႊတ္ေပးရန္၊” ဆိုၿပီး အတိအလင္း တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။
နအဖသာ သေဘာ႐ုိးနဲ႔ဆုိရင္ လူထုအက်ဳိး၊ တုိင္းျပည္အက်ဳိးကိုသာ တည့္တည့္ၾကည့္သူ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ …
ဒီတင္ျပခ်က္ (၅) ခ်က္ဟာ ဘာမွ ညိႇလုိ႔မရႏုိင္စရာမရွိဘူး။ အကုန္ညိႇလို႔ရႏုိင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း စစ္အက်ိဳးစီးပြား ငါးျပားတေစ့အပြန္းမခံခ်င္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားဟာ လက္ခံဖုိ႔ေနေနသာသာ လက္ပုိက္ေတာင္မျဖည္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီအေနအထားေအာက္မွာ။ ငါ့ျမင္းငါစုိင္း ႐ုိင္းခ်င္တုိင္း႐ုိင္းေနတဲ့ နအဖရဲ႕ ဒီမုိကေရစီကင္းမဲ့မႈေတြေအာက္မွာ NLD ဟာ …
“အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ ဤအေျခအေနအရ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ ပါ၀င္ျခင္း
အားျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္မည္ဟု မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံသို႔ မတက္ေရာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။” လို႔ မိမိတို႔ရဲ႕ သေဘာထားကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
ဒီ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္လုိက္ႏုိင္မႈကပဲ NLD ကုိ NLD အျဖစ္ ယေန႔အထိ ဂုဏ္ေရာင္
ေျပာင္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ေစခဲ့တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ သေဘာရတယ္။

(၇)

အျမင္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ …
ဘယ္အရာဟာ ယုံၾကည္အပ္တဲ့စကား။ ဘယ္အရာဟာ မယုံၾကည္အပ္တဲ့စကား။
ဘယ္အရာဟာ လုပ္အပ္တဲ့အလုပ္။ ဘယ္အရာဟာ မလုပ္အပ္တဲ့အလုပ္ ဆုိတာကုိေတာ့ ေ႐ြးခ်ယ္တတ္ၾကရပါလိမ့္မယ္။
အႏွစ္ (၄၀ - ၅၀) ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံလာၿပီးကာမွေတာ့ …
ကေရကရာနဲ႔ ဘာညာကုိ သဲကြဲဖုိ႔ သင့္ပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ေကာင္းတာကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္။
စိတ္ကူးမယဥ္သင့္တာကို စိတ္ကူးမယဥ္ၾကတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္။
စမ္းၾကည့္ၾကည့္လုိက္ပါလား သိရတာေပါ့ ဆုိတာမ်ဳိးဟာ အရာကိစၥတုိင္းအတြက္ေတာ့ မတိုက္တြန္းေကာင္းဘူးလုိ႔ ေအာင့္ေမ့ပါတယ္။
ငရဲတြင္းကုိဆင္းၾကည့္ပါ ယပ္ေတာင္တေခ်ာင္းေပးလုိက္မယ္ ဆုိတဲ့ေစတနာမ်ဳိးကလည္း မျဖစ္သင့္ေပဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
မတုိက္တြန္းေကာင္း မတုိက္တြန္းအပ္တဲ့ ကိစၥေတြကုိ မတုိက္တြန္းျခင္းျဖင့္ မိတ္ေကာင္း
ေဆြေကာင္း ပီသေၾကာင္းကုိ ျပသသင့္ပါတယ္။

စစ္အုပ္စုရဲ႕ မာယာေတာကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိရင္ NLD မွာ သုိ႔မဟုတ္ လူထုမွာ မွန္ကန္တိက်တဲ့ အဆုံး အျဖတ္ႏွင့္ ရဲရင့္တည္ၾကည္တဲ့ ပုိင္းျဖတ္မႈေတြ အမွန္ ပုိင္ဆုိင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ အဲဒီလိုပဲ သေဘာရတယ္။

ေႁမြမွန္သူတုိင္း တြင္း၀င္ေျဖာင့္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ။